Happy days with Airashii Bengal cats :): Daiki

Hartelijk welkom op onze blog.

Soms heb je een idee, dat in je hoofd blijft spoken. Aanvankelijk is het een gedachte, maar het laat je niet los in tegendeel. Alle avonturen van onze katten wil ik graag delen op mijn blog, het klinkt stoer maar er zijn aardig wat drempels. Kan ik boeiende verhaaltjes vertellen, zijn lezers in mijn blog geïnteresseerd? Na ieder gelezen blog werd ik enthousiaster, maar hoe doe je dat?

Alleen kan ik dat niet maar ik heb een fantastische neef: Torsten. Hij vond het een geweldig idee, hij was meteen heel enthousiast en zag helemaal geen beren op het pad. We zijn meteen aan de slag gegaan.

Er zijn sites die je helpen een blog te bouwen, maar daar voelde Torsten niets voor. Mijn blog moest over onze bengalen gaan, het wordt mijn blog en dus moest mijn blog tot in details door ons gemaakt worden. Dat hebben we gedaan en we hebben keihard gewerkt. Wanneer we niet helemaal tevreden waren, zijn we opnieuw begonnen. We hebben heel lang over kleuren nagedacht, vooral de titel van mijn blog zorgde voor hoofdbrekens. De foto had zoveel kleuren dat de tekst wegviel, maar toch wilde ik die foto. De bloemen van de Hibiscus van onze buren hebben voor inspiratie gezorgd.

Ik wil Torsten bedanken voor zijn hulp, zijn enthousiasme en zijn geduld om mij te helpen mijn blog te realiseren. Zonder hem was een blog een ideetje dat in mijn gedachten bleef rondspoken.

Daiki,
Ik zit op de drempel van de keukendeur wanneer Tsukiko, Sitka en Baby langs mij heen flitsen met in hun kielzog Daiki. De andere poezen rennen meteen de tuin in, maar Daiki is versteend. Onbeweeglijk blijft ze staan en dan zakt ze langzaam door haar knieën. Haar lichaam uitgestrekt en met haar buik bijna op de grond blijft ze roerloos staan. Katten doen dit vaker wanneer ze een prooi zien, maar dan beweegt het puntje van hun staart van pure opwinding en dat is bij Daiki niet het geval.
Ze is achter de anderen aan gerend en is totaal onverwacht in de tuin beland en daar is ze al maanden niet geweest. Ze staat doodstil en bepaalt haar opties, hard rennen is geen goed idee, terug lopen al helemaal niet want ze heeft geen ogen in haar hoofd en ze kan natuurlijk niet blijven staan. Aan haar vriendinnen heeft ze ook niets want die zijn al aan de andere kant van de tuin en letten niet op haar.
Tenslotte sluipt ze langzaam en met haar lichaam zo laag mogelijk naar de esdoornstruik. Ze installeert zich, knabbelt wat aan het gras en observeert haar omgeving. Na enige tijd ziet ze dat
Baby iets heeft gezien. Baby is druk aan het graven en Daiki wil ook weten wat daar verstopt zit. Eerst kijkt Daiki toe, maar na enige tijd is Daiki ook druk op zoek. Hun staarten zwiepen van pure spanning heen en weer en ze proberen van alles om de prooi te vinden, maar die heeft een geweldige schutkleur en blijft roerloos zitten. Baby stopt en steekt haar kop diep in het groen, ze weet het zeker, daar zit een prooi verstopt ze kan hem ruiken! Ze zit doodstil en loert naar de plek, Daiki zit ook stil en samen wachten ze tot de prooi zich beweegt. Twee roerloze katten met zwiepende staartpunten aan de rand van de vijver. Lang kunnen ze niet stil toekijken en ze zoeken weer actief naar de prooi, steeds een stukje verder weg.
De prooi is een kikker en als de kust veilig is, springt hij met een grote sprong in de vijver en duikt naar de bodem. Daiki en Baby draaien razendsnel hun koppen in de richting van de kikker en zien hem in het water plonzen. Baby gaat op de stam over de vijver staan en kijkt of ze de prooi ziet, wanneer ze niets ziet loopt ze weer terug. Er is immers altijd wat te zien aan de vijverrand.
Na een uurtje heeft Daiki genoeg van de avonturen in de tuin, ze gaat naar binnen en installeert zich in haar mandje. Het is wel genoeg geweest voor vandaag.

Daiki heeft zich geïnstalleerd en observeert haar omgeving.